Τρεις βιτρίνες κατασχεμένα αρχαία

Χάλκινα και πήλινα αγγεία, μάλλον θεσσαλικά ταφικά κτερίσματα του 5ου-3ου αι. π.Χ., που τον Μάιο του 2007 ταξίδευαν με φορτηγό τροφίμων προς τις αγορές της Ευρώπης, επέστρεψαν στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Το θραύσμα από την Αρχαία Αγορά, που επέστρεψε Βρετανίδα στη μορφωτική ακόλουθο της πρεσβείας μας στο Λονδίνο, και πίσω του μελαμβαφής κάνθαρος, που έχει χαραγμένο το όνομα του ιδιοκτήτη του: ΚΥΛΛΟΣΞεκίνησαν το ταξίδι τους από τη Θεσσαλία για το Μόναχο σε ένα φορτηγό γεμάτο είδη δώρων και τρόφιμα, τα 96 χάλκινα και πήλινα αγγεία που βρέθηκαν και κατασχέθηκαν τον Μάιο του 2007 στο τελωνείο της Νυρεμβέργης. Χθες, τα καλοδιαλεγμένα αυτά αρχαία «δώρα» στόλιζαν τρεις βιτρίνες του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου.

Οι αρχαιολόγοι, που τα εξέτασαν όταν ακόμη βρίσκονταν στη Γερμανία, θεωρούν πως πρόκειται για ταφικά κτερίσματα του 5ου-3ου αι. π.Χ. και το πιθανότερο είναι να προέρχονται από νεκροταφείο της Ακρόπολης της Ροδιάς, στη Θεσσαλία. Την άποψη αυτή ενισχύει το κύπελλο του ΚΥΛΛΟΥ, ένας μελαμβαφής κάνθαρος, που έχει χαραγμένο επάνω το όνομα του ιδιοκτήτη του. «Το όνομα αυτό απαντάται κατά κανόνα στη Θεσσαλία και σπανίως αλλού», μας είπε η Σμαράγδα Μπουτοπούλου από τη Διεύθυνση Μουσείων, που ασχολείται χρόνια με θέματα αρχαιοκαπηλίας.

Τα περισσότερα από τά κομμάτια, που έβγαιναν προς πώληση στο εξωτερικό, είναι λαβές και άλλα διακοσμητικά χάλκινων αγγείων, ενώ ανάμεσά τους ήταν και ένα γυάλινο αγγείο. Δεν ήταν όμως μόνο αυτά που υποδέχθηκαν χθες στην πατρίδα ο Αντώνης Σαμαράς και η γενική διευθύντρια Αρχαιοτήτων, Μαρία Βλαζάκη. «Ηταν και προϊόντα οικειοθελούς παράδοσης», όπως τα 7 νομίσματα που μας γύρισε η Αρχαιολογική Σχολή του Πανεπιστημίου της Γάνδης και 111 θραύσματα (δεν παρουσιάστηκαν γιατί παρέμεναν άπλυτα επί 30 χρόνια στις αποθήκες της σχολής), προερχόμενα όλα από την ανασκαφή της Βελγικής Αρχαιολογικής Σχολής στο Θορικό Αττικής.

Το ενδιαφέρον, όμως, μονοπώλησε το μαρμάρινο θραύσμα από την Αρχαία Αγορά, που παραδόθηκε αυθόρμητα στη μορφωτική ακόλουθο της πρεσβείας μας στο Λονδίνο, Βάνα Σολομωνίδου. Οχι γιατί είχε ιδιαίτερη αρχαιολογική αξία, αλλά γιατί αποτελεί απόδειξη της ντροπής που νιώθουν οι Βρετανοί πολίτες όταν έχουν κάτι κλεμμένο από την Ελλάδα. Το συγκεκριμένο ανάγλυφο είχε πάρει από την Αρχαία Αγορά ένας Αγγλος που ζούσε το 1950 στην Ελλάδα. Μετά τον θάνατό του, η γυναίκα του το έδειξε σε έναν κεραμίστα, ο οποίος ευαισθητοποιημένος από την εκστρατεία επιστροφής των Γλυπτών του Παρθενώνα, την έπεισε να το επιστρέψει.

«Είναι σημαντικό για μας ότι έχει μεταστραφεί η κοινή γνώμη στη Μεγάλη Βρετανία», λέει η κ. Σολομωνίδου. «Κάθε τόσο έρχονται πολίτες και μας επιστρέφουν αρχαία. Την περασμένη Παρασκευή, ήρθε κι άλλος και μου παρέδωσε ένα τμήμα οξυπύθμενου αμφορέα που είχε πάρει από την Αρχαία Αγορά. “Δεν αισθάνομαι καλά να το έχω σπίτι μου”, μου είπε. Και να το, το έφερα να το δώσω στην Εφορεία Ακρόπολης», έλεγε όλο χαρά η σύμβουλος της πρεσβείας μας. *

σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων

 

Πηγή:www.enet.gr/

Λάδι στη φωτιά αντί συγγνώμης

Αμετανόητος και προκλητικός εμφανίστηκε χτες, στο απολογητικό υπόμνημά του, ο 37χρονος ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας, που πυροβόλησε και δολοφόνησε τον 15χρονο μαθητή Αλέξη Γρηγορόπουλο. Στο 11σέλιδο κείμενο, που νομικοί κύκλοι χαρακτήρισαν σαν «υπόμνημα της ντροπής», δεν υπάρχει πουθενά η λέξη «συγνώμη»!
Ο επονομαζόμενος και… «Ράμπο» αστυνομικός, πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, όχι μόνο δεν εκφράζει πουθενά έστω τη λύπη του για τον θάνατο του Αλέξη, αλλά προσπαθεί να πλήξει και την ηθική του υπόσταση.

Με ασέβεια στη μνήμη του αγοριού, που αγκάλιασε όλη η Ελλάδα, και αδιαφορία για τον θρήνο και τον βαρύ πόνο της οικογένειάς του, επιχειρεί να ρίξει ακόμη… λάσπη, κατηγορώντας μεταξύ άλλων τον 15χρονο ότι «είχε αποβληθεί από τη Σχολή Μωραϊτη, γεγονός που αποτυπώνει αποκλίνουσα συμπεριφορά»!…

Την απάντηση – χαστούκι στον νταή αστυνομικό έδωσε η ίδια η Σχολή Μωραϊτη, η οποία με ανακοίνωσή της τον διέψευσε, κάνοντας λόγο για «διαγωγή κοσμιοτάτη» του 15χρονου μαθητή.

Στο συγκεκριμένο σημείο του απολογητικού του υπομνήματος, όπου το θράσος ξεχειλίζει και όσα αναφέρει παραπέμπουν σε εποχές… ανωμαλίας, ο δράστης αστυνομικός υποστηρίζει:

«Αξίζει να σημειωθεί ότι ο θανών και η παρέα του, πριν έλθουν για να συμμετάσχουν στο συγκεκριμένο πλήθος, το οποίο είχε συγκεντρωθεί και θα επιτίθετο, όπως συνηθίζεται κάθε Σάββατο, στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, είχαν πάει στο Κλειστό Κολυμβητήριο Χαλανδρίου, στον αγώνα πόλο Παναθηναϊκού – Ολυμπιακού και είχαν συμμετάσχει στα επεισόδια που σημειώθηκαν και επέφεραν τον τραυματισμό πολιτών, αλλά και του προπονητού του Ολυμπιακού με τη ρίψη πολλών αντικειμένων και τη χρήση σιδερολοστών».

Και συνεχίζει με ύφος ψυχιατρικής… αυθεντίας: «Αλλωστε, έχω πληροφορηθεί ότι οι νέοι αυτοί, ενώ κατοικούν στο Π. Ψυχικό και είναι γόνοι πλουσίων οικογενειών, συνηθίζουν να συχνάζουν στα Εξάρχεια, τα οποία επιλέγουν ως χώρο διασκέδασης, αλλά και διάφορα γήπεδα, όπου προκαλούν επεισόδια, μη επιδεικνύοντας επομένως την αναμενόμενη συμπεριφορά και προσωπικότητα ενός 15χρονου εφήβου. Σημειωτέον δε ότι ο θανών είχε αποβληθεί από τη Σχολή Μωραϊτη και άλλαζε πολύ συχνά σχολεία, γεγονός που αποτυπώνει μια αποκλίνουσα συμπεριφορά».

Μόνος του, χωρίς να έχει κανέναν από την οικογένειά του δίπλα του, με τη συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης, οδηγήθηκε στον ανακριτή ο κατηγορούμενος ειδικός φρουρός Επαμεινώνδας Κορκονέας, την πρώτη φορά στις 10 το πρωί και στη συνέχεια στις 3 το μεσημέρι, οπότε και ξεκίνησε η απολογία του, που διήρκεσε σχεδόν τρεις ώρες. Στο υπόμνημα, που υπέβαλε στον ανακριτή κ. Βλάχο, επαναλαμβάνει διαρκώς ότι «πυροβόλησε στον αέρα για εκφοβισμό και δεν αντελήφθη τον τραυματισμό του θύματος».

Αυτός είναι και ο κυρίαρχος ισχυρισμός στον οποίον βασίζεται το απολογητικό υπόμνημα του «Ράμπο» της αστυνομίας.

Επικαλούμενος μέρος της κατάθεσης του ιατροδικαστή Χρήστου Λευκίδη, που, όπως αναφέρεται στο υπόμνημα, φέρεται να είπε ότι «η πορεία της βολίδας ήταν από πάνω προς τα κάτω», ο κατηγορούμενος δίνει τη δική του ερμηνεία και αναφέρει:

«Εκ των ως άνω γίνεται αντιληπτό ότι δεν υπήρξε εν ψυχρώ στόχευση του θύματος και η μόνη βεβαία και αδιαμφισβήτητη εκδοχή για τον θανάσιμο τραυματισμό του είναι ο εξοστρακισμός μιας εκ των βολίδων που ερρίφθησαν προειδοποιητικά στον αέρα, ως εξαρχής ισχυρίζομαι».

Παρακάτω, σαν να θεωρεί βέβαιο ότι η βαλλιστική έρευνα, που μέχρι την ώρα της απολογίας του δεν είχε ολοκληρωθεί, θα δείξει εξοστρακισμό της σφαίρας, υποστηρίζει: «Επισημαίνω όμως ότι, όπως έχουν ενημερώσει τον συνήγορό μου οι παραστάντες στις ως άνω διαδικασίες τεχνικοί μου σύμβουλοι, τα αποτελέσματα επιβεβαιώνουν αφενός μεν την κατάθεση του κ. Λευκίδη Χρήστου, αφετέρου δε τους ως άνω ισχυρισμούς μου και δη τον εξοστρακισμό της βολίδας που έπληξε το θύμα και κατ επέκταση την έλλειψη οποιασδήποτε προθέσεως στο πρόσωπό μου για τον θανατηφόρο τραυματισμό του».

Ακόμη πιο προκλητικός εμφανίζεται στο σημείο που αναφέρεται στην κατάθεση του αυτόπτη μάρτυρα Ν. Ρωμανού, τον οποίο προσπαθεί να βγάλει ψευδομάρτυρα.

Αναφέρει: «Είναι αδύνατο έστω και να υποτεθεί ότι δήθεν σημάδεψα το πλήθος, πυροβολώντας δύο με τρεις φορές, αφού η ομάδα των αναρχικών κινούταν και δρούσε σύσσωμη καθ όλη τη διάρκεια των επεισοδίων, γεγονός που σημαίνει ότι σε περίπτωση στοχεύσεως του πλήθους, όπως περιγράφει ο δήθεν αυτόπτης μάρτυς Ρωμανός Νικόλαος, θα είχαν πληγεί τουλάχιστον έξι άνθρωποι, αν είχα πυροβολήσει προς το μέρος τους τρεις φορές, αφού η δραστικότητα του όπλου από την απόσταση που φέρομαι ότι πυροβόλησα δεν θα είχε ως αποτέλεσμα έναν τραυματισμό στο σώμα ενός από το πλήθος και μάλιστα όχι διαμπερή, με δεδομένο ότι το όπλο που εγώ και οι συνάδελφοί μου χρησιμοποιούμε έχει τη δυνατότητα από την απόσταση που φέρομαι ότι πυροβόλησα να διαπερνά ακόμη και οκτώ σώματα».

Και συνεχίζει… ακάθεκτος: «Αλλωστε, ποτέ δεν θα προέβαινα σε μια τέτοια ακραία ενέργεια, δηλαδή τη χρήση του όπλου μου εναντίον οποιουδήποτε ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον ενός εφήβου, δεδομένου ότι είμαι και ο ίδιος πατέρας τριών ανήλικων παιδιών, αλλά και ευσυνείδητος αστυνομικός, όπως αποδεικνύει η μέχρι τώρα ευδόκιμη υπηρεσία μου».

Μάλιστα ως απόδειξη του ότι δεν… αντελήφθη, όπως ισχυρίζεται, ότι η δολοφονική του σφαίρα βρήκε στόχο τον μικρό Αλέξη, επικαλείται το γεγονός ότι «δεν ενημερώσαμε σχετικά το κέντρο και τη διμοιρία των ΜΑΤ, αλλά φύγαμε, επειδή ακριβώς θεωρούσαμε ότι δεν έχει συμβεί κάτι περισσότερο από την επίθεση που δεχτήκαμε και τη φυγή μας κατά τον ανωτέρω τρόπο, πράγμα που επιβεβαιώνουν και οι καταθέσεις των αστυνομικών μαρτύρων»…

Ο αστυνομικός, στην αρχή του απολογητικού του υπομνήματος, υποστηρίζει ότι στη διάρκεια περιπολίας με τον συνάδελφό του, Βασίλειο Σαραλιώτη, που είναι συγκατηγορούμενός του, δέχτηκαν επίθεση από ομάδα 30 ατόμων.

Παραδέχεται ότι τα μέλη της διμοιρίας, που βρισκόταν εντεταλμένη για τη φύλαξη των γραφείων του ΠΑΣΟΚ, δεν κινήθηκαν προς το μέρος της ομάδας των αναρχικών, διότι για την όποια ενέργειά τους απαιτείται σχετική εντολή, ενώ δεν εξηγεί γιατί παρέβησαν διαταγές ανωτέρων τους, αφού σύμφωνα με την κατάθεση του συναδέλφου του, Ραδή Αθανασίου, που επικαλείται, «μας είπαν από τον ασύρματο να περιμένουμε να έρθει η υπόλοιπη ομάδα» και «ο αρχιφύλακας με διέταξε να παραμείνουμε στο σημείο, μέχρι να συγκροτηθεί η ομάδα».

Ο «Ράμπο», που όπως αναφέρει «εργάζεται από παιδί και στηρίζει την οικογένειά του, καθώς και τις δύο αδελφές του που πάσχουν από νοητική στέρηση», ταυτίζει προφανώς την αποτρόπαια πράξη του με την ποινική μεταχείριση που η Δικαιοσύνη επιφυλάσσει στους δράστες… τροχαίων δυστυχημάτων. Ετσι μόνον εξηγείται ότι ζητάει να αφεθεί ελεύθερος χωρίς περιοριστικούς όρους και να απαλλαγεί διά βουλεύματος.

Αργά το βράδυ, οι δύο ειδικοί φρουροί οδηγήθηκαν στη φυλακή. Η ανάκριση θα συνεχιστεί τις επόμενες ημέρες με καταθέσεις μαρτύρων, μεταξύ των οποίων θα είναι -σύμφωνα με πληροφορίες- και γυναίκα που κατέχει το βίντεο με τη σκηνή της δολοφονίας, το οποίο θα παραδώσει στον ανακριτή. Χθες το μεσημέρι, ομάδα νεαρών έριξε μολότοφ έξω από τα δικαστήρια, με αποτέλεσμα να τραυματιστούν τεχνικοί τηλεοπτικού σταθμού, ενώ οι αστυνομικοί απάντησαν με δακρυγόνα.

ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΚΟΥΓΙΑ
Χαρακτήρισε «παρεξήγηση» τη δολοφονία του Αλέξη

Αντιδράσεις προκάλεσαν οι δηλώσεις του συνηγόρου του ειδικού φρουρού Αλέξη Κούγια, που ερμηνεύτηκαν ως αιχμή προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια.

Ο συνήγορος μεταξύ άλλων είπε: «Εκφράζω τη λύπη μου προς κορυφαίους πολιτικούς ταγούς και καταλαβαίνετε ποιους εννοώ, τους πιο κορυφαίους, που στα πλαίσια μιας πολιτικής καθαρά αντιμετώπισης, να σώσει ο καθένας το τομάρι του, δεν σκέφτηκαν ούτε το παιδί, το μεγάλο θύμα αυτής της ιστορίας, και το εκμεταλλεύτηκαν, ούτε το ότι και οι κατηγορούμενοι είναι άνθρωποι».

Σε άλλο σημείο των δηλώσεών του ο κ. Κούγιας χαρακτήρισε τη δολοφονία… «παρεξήγηση». Είπε: «Γνωρίζετε πολύ καλά ότι δεν είμαι ούτε πολιτικός ούτε προτίθεμαι να ασχοληθώ με την πολιτική. Με ενδιαφέρει μόνο αυτό που είναι το καθήκον μου και που είναι καθήκον όλων των έντιμων δικηγόρων, να βοηθάμε τα δικαστήρια να εκδίδουν δίκαιες αποφάσεις.

Σε μια τέτοια υπόθεση, που προκάλεσε την κοινωνική κατακραυγή, δεν θα συμμετείχα αν πραγματικά δεν υπήρχαν αδιάσειστα στοιχεία ότι όλα είναι δυστυχώς μια παρεξήγηση». Ενώ σε άλλο σημείο υποστήριξε ότι το εάν έπρεπε ή όχι να σκοτωθεί το παιδί, θα το… κρίνει η Δικαιοσύνη!

Είπε ο συνήγορος: «Το αν έπρεπε ή όχι να πυροβολήσει ο αστυνομικός, το αν έπρεπε ή όχι να χαθεί αυτό το παιδί και αν θα πρέπει και ποιο αδίκημα να αποδοθεί στον αστυνομικό, θα το κρίνει η Δικαιοσύνη. Με αυτό τον τρόπο και μόνο αντιλαμβάνομαι αυτή την υπόθεση».

Και κατέληξε: «Δυστυχώς αυτό είναι αποτέλεσμα από την επιπολαιότητα κάποιων, οι οποίοι κοίταξαν για δικούς τους λόγους, είτε να αποσύρουν το ενδιαφέρον από το Βατοπέδι είτε να σώσουν την πολιτική τους περιουσία». Στο τέλος εξέφρασε την ευχή: «Ο Θεός να βοηθήσει όλους όσοι έχουν αναμειχθεί στην υπόθεση αυτή».

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΡΟΕΔΡΙΑΣ
«Πολιτικές οι δηλώσεις του Κ. Παπούλια»

«Πολιτικές είναι οι δηλώσεις που κάνει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και όχι νομικές». Αυτό διαμηνύουν κύκλοι της Προεδρίας της Δημοκρατίας σε ερώτηση πώς σχολιάζονται οι δηλώσεις του συνηγόρου του ειδικού φρουρού, ο οποίος πυροβόλησε τον 15χρονο Αλέξη.

Υπενθυμίζουμε ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κ. Παπούλιας προχθές, μετά τη συνάντηση που είχε με τον πρωθυπουργό, σε γραπτή δήλωσή του επισήμανε ότι η δολοφονία του 15χρονου Αλέξη πλήγωσε βαθιά τη Δημοκρατία μας. Στην ίδια δήλωση τόνισε την ανάγκη να δοθούν πειστικές απαντήσεις στο μεγάλο γιατί. Σε διαφορετική περίπτωση «οι πληγές θα μένουν ανοιχτές», επεσήμανε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.

Για το ίδιο θέμα ο εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Γ. Παπακωνσταντίνου υπογράμμισε ότι: «Η πολιτειακή ηγεσία της χώρας στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Το ίδιο έκαναν τα κόμματα της αντιπολίτευσης από την πρώτη στιγμή. Η κυβέρνηση δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων και δεν στάθηκε γιατί έχει βαρύτατες ευθύνες στον χειρισμό της όλης υπόθεσης και για όλα όσα ακολούθησαν».

«Ας αισθανθούν ντροπή…»
«Ας αισθανθούν ντροπή αυτοί που προσπαθούν να σπιλώσουν την μνήμη ενός αθώου, νεκρού παιδιού. Ελπίζουμε ότι δεν το κάνουμε ενσυνείδητα», τονίζει σε επιστολή της προς τον Τύπο η μητέρα του άτυχου 15χρονου, στην οποία συνεχίζει σημειώνοντας:

«Επίσης παρακαλούμε να σεβαστούν το πένθος μας και την απόφασή μας να θρηνήσουμε μόνοι, σιωπηλά τον Αλέξανδρο. Δεν κάνουμε καμία διάκριση στα ΜΜΕ αλλά δεν έχουμε το κουράγιο και τον τρόπο να επικοινωνήσουμε με όλους. Ας γίνει η ανακοίνωση αυτή που εστάλη στην εκπομπή «Αξίζει να ζεις».

ΜΑΙΡΗ ΜΠΕΝΕΑ

 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΜΩΡΑΪΤΗ
«Η διαγωγή του 15χρονου ήταν πάντα κοσμιοτάτη»

Οργισμένη απάντηση με την οποία διαψεύδονται οι ισχυρισμοί του ειδικού φρουρού που δολοφόνησε τον 15χρονο Αλέξανδρο ότι, δηλαδή, «αποβλήθηκε από τη Σχολή Μωραϊτη και άλλαζε πολύ συχνά σχολεία», έδωσε, χθες, η Σχολή Μωραϊτη.

Στο απολογητικό του υπόμνημα που κατέθεσε χθες στον ανακριτή ο ειδικός φρουρός ισχυρίζεται -μεταξύ άλλων- ότι ο Αλέξανδρος άλλαζε συχνά σχολεία και έφυγε και από τη Σχολή Μωραϊτη, «γεγονός», όπως χαρακτηριστικά λέει, «που αποτυπώνει μία αποκλίνουσα συμπεριφορά».

Η Σχολή Μωραϊτη με ανακοίνωσή της διαψεύδει πλήρως τους ισχυρισμούς του ειδικού φρουρού σημειώνοντας χαρακτηριστικά: «Ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος φοίτησε στη Σχολή Μωραϊτη από την Α τάξη του Δημοτικού ως τη Γ Γυμνασίου.

Μετά την κανονική αποφοίτησή του από το Γυμνάσιο, η μητέρα του, με την οποία το Σχολείο είχε πάντα άριστη συνεργασία, αποφάσισε, όπως συμβαίνει και σε άλλες περιπτώσεις, να τον εγγράψει σε άλλο Λύκειο χωρίς καμία επέμβαση της Σχολής» και προσθέτει.

«Σε όλο το διάστημα της φοίτησής του ο Αλέξανδρος είχε λαμπρές σχέσεις με τους συμμαθητές και τις συμμαθήτριές του, ήταν ιδιαίτερα αγαπητός στο διδακτικό προσωπικό, είχε πολύ καλή συμπεριφορά και η διαγωγή χαρακτηριζόταν (και ήταν) πάντα κοσμιότατη».

Στην ίδια ανακοίνωση, η Σχολή Μωραϊτη επισημαίνει ότι έχει πάγια αρχή της να μη κοινολογεί σε κανέναν οποιασδήποτε φύσης πληροφορία σχετική με τους μαθητές και τις μαθήτριές της είτε κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους είτε ύστερα από αυτήν.

Σε αυτή την τραγική, όμως, περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου -όπως επισημαίνεται- θεωρεί υποχρέωσή της να κάνει δημόσια μια σχετική δήλωση γιατί κυκλοφόρησαν και δημοσιοποιήθηκαν πολλά που απέχουν από την αλήθεια και προσβάλλουν τη μνήμη του.

Οι ίδιες ακριβώς πληροφορίες προκύπτουν και από το σχολικό περιβάλλον στο οποίο φοιτούσε μέχρι και πριν από λίγες ημέρες ο 15χρονος Αλέξανδρος. Καθηγητές του σχολείου επεσήμαναν ότι είχε πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά και τους καθηγητές και δεν δημιουργούσε κανένα πρόβλημα.

 

Πηγή : www.ethnos.gr

σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων

Ζωή ποδήλατο

Αν και ποτέ δεν έπαψε να είναι ένα μέσο μετακίνησης που εκφράζει το πνεύμα της ελευθερίας και τη ζωντάνια της νιότης, για την επανεμφάνισή του στην Ελλάδα έβαλε το «χεράκι» της η χαώδης κατάσταση που επικρατεί στις μεγάλες πόλεις. Τα σοβαρά κυκλοφοριακά προβλήματα έχουν κάνει αρκετούς να σκεφτούν τη λύση των δύο τροχών και ορισμένους μάλιστα να την υιοθετήσουν. Αλλωστε, στην Αθήνα κινούνται καθημερινά πάνω από δύο εκατομμύρια αυτοκίνητα, καθιστώντας έτσι τους δρόμους αδιάβατους.
Το ποδήλατο, λοιπόν, προβάλλει ως μια νέα λύση, οικονομική, φιλική προς το περιβάλλον, υγιεινή και ευχάριστη, που τα τελευταία λίγα χρόνια κερδίζει έδαφος στην Ελλάδα. Ολο και περισσότεροι ανακαλύπτουν σε αυτό ένα εναλλακτικό μέσο μεταφοράς, μα και την αφορμή για μια σύντομη απόδραση.

Ενα εφικτό μοντέλο…
Ασφαλώς, απέχουμε πάρα πολύ από το να ευθυγραμμιστούμε με το παράδειγμα των περισσότερων ευρωπαϊκών πρωτευουσών, που θεωρούνται ποδηλατικοί παράδεισοι. Η Μελίττα Γκουρτσογιάννη, μέλος της ομάδας «Πόλη και Δομημένο Περιβάλλον» (την έχουν συστήσει οι Οικολόγοι Πράσινοι) μας μεταφέρει την εμπειρία πόλεων με ποδηλατική κουλτούρα και προτείνει τον σχεδιασμό ποδηλατόδρομων και την ανάπτυξη προγραμμάτων κοινόχρηστων ποδηλάτων, όπως γίνεται σήμερα σε δεκάδες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες (Παρίσι, Αμστερνταμ, Κοπεγχάγη). «Το ποδήλατο δεν είναι μόνο μέσο αναψυχής. Είναι μέσο συγκοινωνίας φιλικό προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Προτάσεις και μελέτες υπάρχουν, αυτό που λείπει είναι η πολιτική βούληση», υποστηρίζει καταρχάς.

Η Μ. Γκουρτσογιάννη ταξιδεύει συχνά στο Παρίσι, επέστρεψε μάλιστα πριν από λίγες ημέρες από το πανευρωπαϊκό συνέδριο των Πράσινων και είναι κατενθουσιασμένη με την επιτυχία των υπέρ του ποδηλάτου μέτρων που έχουν παρθεί εκεί. «Το δημοτικό ποδήλατο με 1 ευρώ την ημέρα είναι λειτουργικό, έχει γίνει ανάρπαστο από ντόπιους και τουρίστες και οδηγεί πολλούς να προχωρήσουν στην αγορά του δικού τους», λέει με νωπές τις εντυπώσεις από τις εικόνες χιλιάδων εποχούμενων δικυκλιστών.

Στο ίδιο πλαίσιο, ο Δημήτρης Μηλάκης, λέκτορας στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου της Πάτρας και μέλος της Μονάδας Βιώσιμης Κινητικότητας του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, είναι υπέρμαχος αυτού που συμβαίνει τώρα στη γαλλική πρωτεύουσα: «Το σύστημα ενοικίασης κοινόχρηστων ποδηλάτων ξεκίνησε τον Ιούλιο του 2007 διαθέτοντας 10.000 ποδήλατα σε 750 αυτόματους σταθμούς και σήμερα τα ποδήλατα έχουν ξεπεράσει τις 20.000 σε 1.450 σταθμούς. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Παρίσι δεν διέθετε παράδοση ποδηλάτου, ενώ τα τελευταία χρόνια το ποσοστό χρήσης του ήταν αισθητά μειωμένο. Η ισχυρή πολιτική βούληση που εκδηλώθηκε, όμως, πέτυχε να εντάξει το ποδήλατο στη καθημερινότητα της πόλης» σχολιάζει σχετικά.

Πώς μπορεί να λειτουργήσει ένας ποδηλατόδρομος στην Αθήνα, σε μια πόλη που ακόμα και ο πεζός είναι υπό διωγμό; Μοιάζει δύσκολος γρίφος και όμως, προτάσεις υπάρχουν. Οπως αυτή της μονοδρόμησης της Πατησίων και της Αχαρνών με αντίστροφη κατεύθυνση που θα διευκολύνει την αναδιοργάνωση της κυκλοφορίας και με ανακατανομή του χώρου προς όφελος των δημόσιων μέσων μεταφοράς, κυρίως του τραμ, του ποδηλάτου και των πεζών. Η πρόταση ανήκει σε δύο κορυφαίους και πρόσφατα βραβευμένους επιστήμονες, τον ομότιμο καθηγητή και πρώην πρύτανη του ΕΜΠ Αθανάσιο Αραβαντινό και τον καθηγητή συγκοινωνιολογίας Θάνο Βλαστό και υποστηρίζεται από ευρύ φάσμα πολιτικών φορέων.

Ο Δ. Μηλάκης, ένας από τους καλύτερους γνώστες του ποδηλάτου και μέλος της ομάδας του καθηγητή Βλαστού, είναι πιστός στη ρήση του Αϊνστάιν που λέει ότι «δεν μπορούμε να λύσουμε τα προβλήματα που εμείς δημιουργήσαμε με τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε». Πιστεύει, λοιπόν, ότι η σύγχρονη προσέγγιση του κυκλοφοριακού ζητήματος προβλέπει πιο ισορροπημένη κατανομή των μετακινήσεων στα διάφορα μέσα μεταφοράς, στοχεύοντας παράλληλα και στην αντιμετώπιση των σημαντικών προβλημάτων της κίνησης.

«Ουσιαστικά συζητάμε για τον εκδημοκρατισμό των επιλογών μετακίνησης και αντίστοιχα των υποδομών που θα τις υποστηρίξουν», τονίζει, και το επιχείρημά του ακούγεται απόλυτα φυσιολογικό. Η Μονάδα Βιώσιμης Κινητικότητας του ΕΜΠ στην οποία συμμετέχει έχει προτείνει μέσα από τις έρευνές της, την τελευταία δεκαετία, συγκεκριμένες προδιαγραφές και λύσεις για την ένταξη του ποδηλάτου στην ελληνική πόλη, ενσωματώνοντας και την πλούσια εμπειρία ευρωπαϊκών πόλεων. Προειδοποιεί όμως ότι «σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να έχει προηγηθεί προσεκτικός και λεπτομερής σχεδιασμός του δικτύου ποδηλάτου διότι, όπως αντιλαμβάνεστε, ο ποδηλάτης είναι ένας ιδιαίτερα ευαίσθητος χρήστης του οδικού χώρου και κατά συνέπεια η ασφάλεια της κίνησής του είναι το κύριο ζητούμενο».

Ο Δ. Μηλάκης είναι ικανοποιημένος από τους δύο πρώτους ποδηλατόδρομους που εγκρίθηκαν (Μετρό Κατεχάκη – Πανεπιστημιούπολη και Παναθηναϊκό Στάδιο – Φαληρικός όρμος) και σχεδιάζονται ήδη, πιστεύει όμως ότι το μεγάλο στοίχημα είναι το κέντρο της πόλης και οι διαδρομές που θα στοχεύουν άμεσα στις καθημερινές μετακινήσεις. «δη βρίσκεται σε εξέλιξη η προσπάθεια πεζοδρόμησης της οδού Αθηνάς, στην οποία θεωρώ ως δεδομένο ότι θα περιληφθεί και η χάραξη λωρίδας ποδηλάτου, υλοποιώντας την πρόταση του ΕΜΠ για μια ενιαία διαδρομή μεταξύ 3ης Σεπτεμβρίου – Αθήνας – Ερμού και Θησείου», μας πληροφορεί. Ο ίδιος μαζί με την υπόλοιπη ομάδα Βιώσιμης Κινητικότητας συμμετέχουν σε ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για τον σχεδιασμό ποδηλατόδρομου στον Δήμο Νέας Σμύρνης, μια περιοχή που έχει χάσει πλέον την παλαιά αίγλη της και δεινοπαθεί από το κυκλοφοριακό, ειδικά στο κέντρο της.

…Που θέλει σπρώξιμο
ΤετΑρτη 15 Οκτωβρίου, ώρα 20.00. Εχει σκοτεινιάσει για τα καλά και μια ομάδα περίπου δεκαπέντε νέων κάθεται στον κήπο, στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, στην Πατησίων. Συζητούν, γελούν, διαβάζουν εφημερίδες στο ημίφως. Τα ποδήλατα που είναι παρκαρισμένα δίπλα τους μαρτυρούν ότι τούτη η ομάδα έχει κάτι το ιδιαίτερο. Είναι οι «Ποδηλάτες», που πραγματοποιούν την ανοικτή δεκαπενθήμερη συνέλευσή τους. Η συγκεκριμένη συλλογικότητα έχει εκπονήσει πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο πάνω σε ζητήματα ποδηλάτου, συνεργάζεται συστηματικά με πανεπιστήμια και καταθέτει προτάσεις σε δημόσιους φορείς.

Πέραν όμως του ερευνητικού τους έργου, οι «Ποδηλάτες» αντιπροσωπεύουν το μικρό, προς στιγμήν, ωστόσο υπαρκτό κίνημα του ποδηλάτου. Πιέζουν προς κάθε κατεύθυνση, συμμετέχουν σε συγκεντρώσεις, ενώ και η ίδια η ομάδα καλεί μέλη και φίλους της σε ποδηλατοπορείες. Η τελευταία που διοργάνωσε η ομάδα, χωρίς ιδιαίτερη στήριξη από τα ΜΜΕ, συγκέντρωσε περίπου 3.000 εποχούμενους. Τις θέσεις της ομάδας ανέλαβαν να μας μεταφέρουν ο Ρίκος Θανόπουλος και η Ξένια Ντβέικ. Δύο είναι τα κύρια αιτήματά τους: να επιτραπεί το ποδήλατο σε όλα τα μέσα σταθερής τροχιάς και να δημιουργηθούν ποδηλατόδρομοι στην Αθήνα.

Οσον αφορά το πρώτο, ζητούν να επιτραπεί η είσοδος ποδηλάτων στο Μετρό, το μόνο μέσο που δεν το επιτρέπει στους συρμούς του, σε αντίθεση με το τραμ, τον ηλεκτρικό και τον προαστιακό. Σημειωτέον, το τραμ και ο προαστιακός επιτρέπουν την είσοδο όλη την ημέρα στο τελευταίο βαγόνι, ενώ ο ηλεκτρικός επιτρέπει το ποδήλατο σε ώρες μη αιχμής. «Το επιχείρημα των υπευθύνων του Μετρό ήταν ότι δεν μπορεί ένα όχημα μεταφοράς, να εισέρχεται σε ένα άλλο όχημα μεταφοράς. Πρωτάκουστο επιχείρημα: αν το υιοθετήσουμε δεν θα πρέπει να υπάρχουν φέρι μπόουτ, τρένα που μεταφέρουν αυτοκίνητα κ.λπ.» διατείνεται η Ξ. Ντβέικ. Οπως μας επεσήμαναν αρκετές φορές οι συνομιλητές μας, δεν αντιλαμβάνονται το ποδήλατο ως χόμπι αλλά κυρίως ως μεταφορικό μέσο και πιστεύουν ότι μόνο αν το αντιμετωπίσουν ανάλογα και οι αρμόδιοι, κάτι μπορεί να αλλάξει.

«Οι ποδηλατόδρομοι που έχουν φτιαχτεί μέχρι σήμερα σε ορισμένα σημεία της Αθήνας είναι πολύ μικροί σε μήκος και δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν παρά για μια βόλτα. Υπάρχουν όμως τεχνικές λύσεις για δημιουργία δικτύων ποδηλατόδρομων στην Αθήνα», υποστηρίζει ο Ρ. Θανόπουλος. Ο ίδιος μας ενημερώνει ότι η ομάδα των «Ποδηλατών» συνεργάζεται και με άλλες ομάδες που προωθούν τις δημόσιες συγκοινωνίες όπως ο φορέας «Επιβάτης» ή ο φορέας «Πεζή» που εκπροσωπεί τους πεζούς.

«Οι τρεις αυτοί φορείς επεξεργάστηκαν πρόσφατα κοινές θέσεις πάνω στην εισήγηση του ΥΠΕΧΩΔΕ για την Αστική Κινητικότητα, η οποία είναι η ελληνική εκδοχή της ευρωπαϊκής Πράσινης Βίβλου. «Δεν είναι ουτοπία οι ποδηλατόδρομοι. Μοντέλα σαν κι αυτό στο Παρίσι ή το Βερολίνο, όπου υπάρχουν υποδομές, δείχνουν ότι μπορεί να αναπτυχθεί το ποδήλατο. Προσπαθούμε να πιέσουμε για να αλλάξει η πολιτική του κράτους, βλέπουμε ότι κάτι αλλάζει και τα πράγματα σήμερα να είναι καλύτερα απ’ ό,τι μερικά χρόνια πριν», συμπληρώνει η Ξ. Ντβέικ. Οι «Ποδηλάτες» έκλεισαν τη συζήτησή μας με την ευχή το ποδήλατο να γίνει δημοφιλές, ειδικά σε κατηγορίες ανθρώπων που μπορούν με τη στάση τους να επηρεάσουν τα πράγματα.

Ενας από εκείνους που έχουν ενστερνιστεί εδώ και χρόνια αυτές τις αξίες και έχει βάλει το ποδήλατο στην καθημερινότητά του είναι ο συνθέτης και μουσικός Κωστής Μαραβέγιας. Κινούμενος στις παρυφές της ethnic μουσικής, διατηρεί ένα πολύ ιδιαίτερο προφίλ που τον κάνει να ξεχωρίζει. Δεν είναι μόνο η ζεστή σχέση που έχει με το ποδήλατο και η καθημερινή χρήση του για τις μετακινήσεις του. Εκείνο που μας έκανε εντύπωση είναι η ποδηλατική κουλτούρα με την οποία βλέπει τα πράγματα. Πρώτη όμως έρχεται η πρακτική αξία του ποδηλάτου: «Υπάρχει πάντα αίσθηση ελευθερίας είτε κάποιος κινείται για δουλειά είτε για απλή βόλτα. Οταν πρόκειται για δουλειά στο κέντρο, δεν υπάρχει ο πονοκέφαλος του κυκλοφοριακού, του παρκαρίσματος ή το άγχος με τις απεργίες των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς. Υπάρχουν εναλλακτικές διαδρομές από στενάκια και πεζοδρόμια στο κέντρο της Αθήνας που κάνουν τη ζωή του ποδηλάτη λίγο πιο εύκολη απ’ ό,τι το να κυκλοφορεί σε κεντρικούς δρόμους. Με τον καιρό και με την εμπειρία, ο καθένας αποτυπώνει έναν εικονικό ποδηλατόδρομο στο μυαλό του και τον ακολουθεί».

Ο Κ. Μαραβέγιας παραδέχεται πως θα ήταν πολύ δύσκολο να κατεβεί στην Αθήνα αν έμενε σε κάποιο από τα προάστια της Αθήνας, και θεωρεί υπεύθυνους γι’ αυτό τους ανθρώπους της Αττικό Μετρό που δεν επιτρέπουν την είσοδο των ποδηλάτων στους συρμούς τους. Η κίνηση με το ποδήλατο σε μια επιβαρημένη κυκλοφοριακά πόλη όπως η Αθήνα δεν είναι εύκολη υπόθεση κι αυτό το γνωρίζει καλά ο Κ. Μαραβέγιας.

«Θα πρότεινα σε όσους δεν έχουν κινηθεί ?ε ποδήλατο στο κέντρο, να το δοκιμάσουν αρχικά Κυριακές και αργίες ώστε να αποκτήσουν και τη σχετική φόρμα και να “σπάσει ο πάγος” και θα δουν στην πορεία πως θα τους είναι ακόμη πιο χρήσιμο στις καθημερινές κυκλοφοριακές συμφορήσεις της Αθήνας». Oπως και χιλιάδες άλλοι ποδηλάτες, περιμένει κι αυτός να γίνουν πράξη οι δεσμεύσεις του Yπουργείου Μεταφορών για δημιουργία ποδηλατόδρομων στην Αθήνα και, ως γνώστης της κατάστασης στο κέντρο, δίνει κι αυτός μια ιδέα στην πολιτική ηγεσία του υπουργείου: «Το θέμα μας είναι οι ποδηλατόδρομοι να δημιουργηθούν στο κέντρο της Αθήνας πρώτα και ακολούθως ας κάνουν και προαστιακό ποδηλατόδρομο. Αλλά είναι δευτερεύουσας σημασίας οι ποδηλατόδρομοι εκτός κέντρου», υποστηρίζει με την εμπειρία πολλών χιλιομέτρων στα πόδια του.

Ο Κ. Μαραβέγιας κινείται συχνά στην Αθήνα με το ποδήλατό του, η αγαπημένη διαδρομή του όμως είναι η διαδρομή Κουκάκι – Φιλοπάππου- Θησείο- Πλάκα- Ψυρρή, ενώ συχνά ανεβαίνει με αυτοκίνητο στην Πάρνηθα κι από εκεί συνεχίζει στο βουνό με ποδήλατο. Η πρώτη του ανάβαση σε ποδήλατο, στα παιδικά του χρόνια, κράτησε ένα λεπτό, ήταν αρκετό όμως για να τον σημαδέψει για μια ζωή. «Θυμάμαι , η διαδρομή ήταν σε ένα μικρό παραθαλάσσιο μέρος της Λευκάδας Hταν τόσο δυνατό το συναίσθημα πάνω στο ποδήλατο. Σαν το πρώτο φιλί στο γυμνάσιο. Eρωτας».

Φόρτσα στο πετάλι

«Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για τ’ αδύνατο κρατάω στο χέρι το κλειδί, πιάνω το τιμόνι ο σφυγμός μου δυναμώνει το έργο κάπου το ’χω ξαναδεί. Hμουν μικρό παιδάκι με καθαρή καρδιά είχα τ’ όνειρό μου, το ποδήλατό μου κι όλα έμοιαζαν σωστά, έγινα δεκάξι, κι όλα ήταν εντάξει είχα μια ζωή μπροστά […]».

– Ο ύμνος του ποδηλάτου διά στόματος Κώστα Μακεδόνα. Από το cd «Πάμε για ορθοπεταλιές» (1996), σε μουσική Χρήστου Νικολόπουλου και μουσική Aρη Δαβαράκη.

Το ποδήλατο του βουνού

Στα τέλη του περασμένου Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε στον Παρνασσό η μεγαλύτερη εκδήλωση ορεινής ποδηλασίας (mountain bike), που έχει γίνει ποτέ στη χώρα. Το Parnassos Mountain Bike Festival φιλοξενήθηκε στο ποδηλατικό πάρκο που βρίσκεται στη θέση Φτερόλακα στις 26 Σεπτεμβρίου και για τρεις ημέρες μαγνήτισε τους λάτρεις του ποδηλάτου, που είχαν την ευκαιρία να απολαύσουν αγώνες ταχύτητας και δεξιοτεχνίας. Το πάρκο είναι στη διάθεση όσων επιθυμούν να απολαύσουν μία βόλτα (και περισσότερες), έναντι ενός μικρού αντιτίμου. Πληροφορίες στο τηλ. 22340 22700

Για να μην τρώτε τούμπες

Μην κοιτάτε το τιμόνι, αλλά τον δρόμο. Μην πατάτε φρένο στη στροφή. Μη φοράτε τσάντες που σταυρώνουν στον ώμο και, κυρίως, μην τις ισιώνετε εν κινήσει. Μην περνάτε με κόκκινο. Ακολουθήστε ευθεία πορεία.

Μη φοράτε παλτά και μην αφήνετε μπατζάκια να εξέχουν. Η πίσω ρόδα θα τα κάνει χάλια. Φοράτε κράνος και γάντια. Αποφύγετε σκούρους λεκέδες στην άσφαλτο (πιθανόν να είναι λάδια).

Κίτριν&alph

σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων

Καρμανιόλα ο βόρειος οδικός άξονας της Κρήτης και τροχοπέδη για την ανάπτυξη

Την ολοκλήρωση του βόρειου οδικού άξονα της Κρήτης, που άρχισε να σχεδιάζεται τη δεκαετία του 1960, ζητούν ομόφωνα όλες οι διοικούσες επιτροπές των τμημάτων των τεχνικών επιμελητηρίων της χώρας σε κοινή τους συνάντηση προχθές στη Χερσόνησο Ηρακλείου.

Οπως τονίστηκε είναι άμεση και επιτακτική ανάγκη το νησί, που έχει όλες τις προϋποθέσεις ανάπτυξης, να αποκτήσει επιτέλους σύγχρονο και ασφαλές οδικό δίκτυο για την εξυπηρέτηση των εκατομμυρίων ντόπιων και ξένων επισκεπτών, αλλά και προς όφελος της εθνικής οικονομίας.

Οι εκπρόσωποι των επιμελητηρίων επισήμαναν ότι το κακό οδικό δίκτυο αποτελεί τροχοπέδη στην τοπική ανάπτυξη, χαρακτηρίζοντας παράλληλα τον βόρειο οδικό άξονα της Κρήτης (Χανίων – Σητείας) ως τον πιο επικίνδυνο στη χώρα.

Σύμφωνα με στατιστικές των υπηρεσιών οδικής ασφάλειας και του ΕΚΑΒ, κάθε χρόνο στο νησί αφανίζεται ή μένει ανάπηρο ένα κεφαλοχώρι από τα τροχαία, που είναι καθημερινά.

Οι διοικούσες επιτροπές των τμημάτων των τεχνικών επιμελητηρίων της χώρας, παρόντος και του προέδρου του ΤΕΕ κ. Αλαβάνου, «αγκάλιασαν» το αίτημα των φορέων και στο κείμενο των κοινών συμπερασμάτων τους ζητούν άμεσες ενέργειες από την πολιτεία.

Μάλιστα σε αυτό αναφέρεται ότι: οι αποφάσεις – προτάσεις και των δύο περιφερειακών τμημάτων του Τεχνικού Επιμελητηρίου της Κρήτης είναι προς την κατεύθυνση ότι ο βόρειος οδικός άξονας πρέπει να ολοκληρωθεί στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ και μέχρι το 2015. Στο ίδιο κείμενο αναφέρεται ότι κρίσιμα θέματα για τον βόρειο άξονα είναι:

α) Η επιτάχυνση των απαιτούμενων αδειοδοτήσεων – περιβαλλοντικές, αρχαιολογικές κ.λπ.

β) Η ενίσχυση των φορέων υλοποίησης, δηλαδή των υπηρεσιών που θα έχουν το βάρος τόσο σε στελεχικό δυναμικό όσο και σε αρμοδιότητες.

γ) Η χρηματοδότηση από τον ΕΠΕΠ όλων των έργων.

δ) Η τεχνοοικονομική διερεύνηση για τους τρόπους χρηματοδότησης όλων εκείνων των οδικών τμημάτων – έργων του βόρειου οδικού άξονα που δεν θα εξασφαλιστούν με ώριμες μελέτες.

 

www.ethnos.gr

syllogos troxaion atiximaton

Οι κυρίαρχοι των δρόμων έφτασαν σε αδιέξοδο

ΗΠΑ: απειλούνται με κατάρρευση οι μεγάλες αυτοκινητοβιομηχανίες

Ήταν οι Τρεις Μεγάλες των ΗΠΑ- σύμβολα της αμερικανικής κυριαρχίας στους δρόμους. Σήμερα η General Μotors, η Chrysler και η Ford απειλούνται με κατάρρευση εξαιτίας της κρίσης. Και σπεύδουν για οικονομική βοήθεια πολλών δισ. δολαρίων στην Ουάσιγκτον.

Τις τελευταίες εβδομάδες η αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανία έχει δεχθεί ισχυρότατο πλήγμα. Σε μια απελπισμένη κίνηση σωτηρίας η General Μotors και η Chrysler επιχείρησαν να συγχωνευθούν και η Chrysler προσπάθησε να έρθει σε συμφωνία για συνεργασία με τη γαλλική Renault και την ιαπωνική Νissan. Και τώρα, οι Βig Τhree- General Μotors, Chrysler και Ford- πιέζουν την Ουάσιγκτον να τις ενισχύσει με ρευστό για να αποφύγουν την χρεοκοπία. Λύση βλέπουν πλέον μόνο σε ένα σχέδιο σωτηρίας σαν αυτό που εκπόνησε η κυβέρνηση Μπους για να ενισχύσει τις τράπεζες. Αν και τον περασμένο μήνα το Κογκρέσο ενέκρινε εγγυημένα δάνεια ύψους 25 δισ. δολαρίων για την ενίσχυση της αυτοκινητοβιομηχανίας, οι Τρεις Μεγάλες ζητούν πολλά περισσότερα από αυτό. Μόνο για τις τρέχουσες ανάγκες και τη συγχώνευσή τους, η GΜ και η Chrysler θα χρειάζονταν 10 δισ. δολάρια, σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας «Los Αngeles Τimes».

Οι θέσεις εργασίας
Το πρόβλημα γίνεται ιδιαίτερα οξύ αν υπολογισθεί ότι οι τρεις εταιρείες απασχολούν περίπου 200.000 εργαζόμενους στις ΗΠΑ και χιλιάδες ακόμη στο εξωτερικό. «Η κατάρρευση των Τριών Μεγάλων θα ήταν ένα ιδιαίτερα ισχυρό χτύπημα», σημειώνει Ντόναλντ Γκράιμς, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, την πολιτεία όπου χτυπά η καρδιά της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Άλλοι αναλυτές επισημαίνουν ότι αρκεί η κατάρρευση του ενός για να προκληθεί φαινόμενο ντόμινο στους υπόλοιπους, με αποτέλεσμα την απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας. Οι επιπτώσεις αυτής της κατάστασης έχουν ήδη φανεί στην προεκλογική εκστρατεία για τον Λευκό Οίκο. Όπως σημειώνουν οι «Νew Υork Τimes», o Ρεπουμπλικανός υποψήφιος Τζον ΜακΚέιν έχει εγκαταλείψει εδώ και αρκετές εβδομάδες κάθε ελπίδα να κερδίσει στο Μίσιγκαν, την πολιτεία που καταγράφει το δεύτερο μεγαλύτερο ποσοστό ανεργίας στις ΗΠΑ. Μια ενδεχόμενη κατάρρευση θα μπορούσε, επίσης, να προκαλέσει πραγματικό σοκ στην Ιντιάνα, στο Οχάιο και σε άλλες πολιτείες που φιλοξενούν μεγάλα εργοστάσια κατασκευής και αντιπροσωπείες.

Η αμερικανική κυβέρνηση δεν έχει ακόμη αποφασίσει το ύψος της βοήθειας προς την εγχώρια αυτοκινητοβιομηχανία. Αναλυτές θεωρούν, πάντως, αδιανόητο να αφεθεί η αυτοκινητοβιομηχανία στην τύχη της. «Αν χαθεί η GΜ, η Chrysler και η Ford, το πλήγμα για τη μαζική ψυχολογία θα είναι ανυπολόγιστο», σημειώνει ο Ντέιβιντ Γκρέγκορι, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο St. John. Τη δεκαετία του 1970, το 40% των αυτοκινήτων που κυκλοφορούσαν στους αμερικανικούς δρόμους ήταν μόνο της General Μotors- Μπιούικ, Κάντιλακ και Σεβρολέτ. Σήμερα περισσότερα από τα μισά είναι ιαπωνικά και ευρωπαϊκά. Και η πτώση στις πωλήσεις των Τριών Μεγάλων συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό.

Τρίζουν οι εταιρείες και στην Ευρώπη

ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ της αυτοκινητοβιομηχανίας τρίζουν και στην Ευρώπη. Στη Γαλλία η Renault ανακοίνωσε απολύσεις, ενώ θα κλείσει για μια έως δυο εβδομάδες τα εργοστάσιά της. Η Fiat στην Ιταλία αναθεώρησε τον προϋπολογισμό της για το επόμενο έτος, ενώ οι γερμανικές ΒΜW και Μercedes ανακοίνωσαν την πρόθεσή τους να μειώσουν την παραγωγή τους. Αναλυτές υπολογίζουν ότι το επόμενο διάστημα θα χαθούν περισσότερες από 50.000 θέσεις εργασίας αν δεν βελτιωθούν οι οικονομικοί δείκτες του τομέα. Σύμφωνα, πάντως, με τον επίτροπο Βιομηχανίας της Κομισιόν Γκίντερ Φερχόιγκεν, η Ευρώπη δεν θα αφήσει την αυτοκινητοβιομηχανία της να καταρρεύσει. «Η ευρωπαϊκή αυτοκινητοβιομηχανία χρειάζεται τη στήριξή μας και απαιτείται συγκεκριμένη βοήθεια για να αυξηθεί η ζήτηση σε νέα αυτοκίνητα», δήλωσε χθες σε συνέντευξή του στη γερμανική εφημερίδα «Νeue Ρresse».

Πηγή : www.ta-nea.dolnet.gr

σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων

Η εξάρτηση από το Internet

INTERNET: Γιατί μας προσελκύει?

Είναι πολλοί οι λόγοι: Μας συνδέει με τον κόσμο, μας φέρνει τον κόσμο σπίτι. Αυτό είναι και καλό και κακό. Ο καθένας χρησιμοποιεί το ιντερνετ για διαφορετικούς λόγους.Οι μεγάλοι για έρευνα στο διαδίκτυο και για να στέλνουν και να δέχονται e-mail, οι νέοι για παιχνίδια, μουσική, έρευνα, e-mail, chat και επικοινωνία, και για υπηρεσίες ερωτικού περιεχομένου. Παράλληλα, αποτελεί εργαλείο γνώσης και συντελεί στην απόκτηση γνώσης της τεχνολογίας και μάλιστα γρήγορα.
Τι σημαίνει όμως ΕΞΑΡΤΗΣΗ?

Τα χαρακτηριστικά της εξάρτησης είναι τα εξης:

* Ανάγκη για ολοένα μεγαλύτερη ενασχόληση με το αντικείμενο της εξάρτησης,
* αίσθημα στέρησης,
* ενασχόληση περισσότερη απ΄αυτήν που είχε προγραμματισθεί,
* ανεπιτυχείς προσπάθειες ελέγχου,
* μείωση άλλων δραστηριοτήτων.

Η ενασχόληση συνεχίζεται παρά τη γνώση των αρνητικών συνεπειών. Τα βασικά συμπτώματα εξάρτησης από το internet είναι τα εξης:

* Πολλές συνεχόμενες ώρες on line,
* αδιαφορία για ύπνο και φαγητό,
* αδιαφορία για άλλες δραστηριότητες (σχολείο, σχέσεις, επαγγελματική ενασχόληση),
* ευερεθιστότητα όταν δεν παίζει το άτομο
* ανικανότητα εγκατάλειψης παιχνιδιού.

Τα προδιαθεσικά χαρακτηριστικά που συχνά οδηγούν στην εξάρτηση αυτή είναι η αίσθηση έλλειψης κοινωνικού status και προσοχής, η κοινωνική φοβία, η τάση για φαντασία, η ντροπαλότητα και η έντονη συστολή.

Μερικές από τις ψυχολογικές ανάγκες που καλύπτει η εξάρτηση είναι η ανάγκη για μια ιδανική κατάσταση εαυτού (ευκαιρία εξερεύνησης πραγματικών και απειλητικών πλευρών του εαυτού, αλλά σε περιβάλλον χωρίς συνέπειες). Επίσης, δημιουργεί την ευκαιρία υιοθέτησης μιας νέας ταυτότητας και δημιουργεί μια μορφή κοινωνικότητας σε μια εικονική πραγματικότητα. Έχει επίσης ευκολία, λόγω ανωνυμίας και σχετίζεται με μια έλξη προς το φανταστικό κόσμο. Παράλληλα, υπάρχουν τελείωτα επίπεδα και στόχοι προς επίτευξη, η τεχνολογία άλλωστε είναι κάτι οικείο. Επίσης, υπάρχει αποφυγή της απόρριψης λόγω εμφάνισης και ικανοποιεί την περιέργεια για τον έρωτα και το σεξ. Αλλοι ψυχολογικοί λόγοι είναι η κάλυψη του αισθήματος ντροπής (δείχνω μόνο ότι θέλω, επικοινωνώ μόνο όταν θέλω, κανείς δεν ξέρει ποιος/ά είμαι).

Οι ανάγκες αυτές κρίνονται ιδιαίτερα κρίσιμες σε μια περίοδο, όπου η ανάπτυξη μιας συνεκτικής αίσθησης του εαυτού είναι βασικό έργο ωρίμανσης.
Ποιες οδηγίες θα μπορούσαμε να δώσουμε στους γονείς;

Οι γονείς δεν μιλούν λόγω έλλειψης γνώσης αλλά και άρνησης (δεν θέλουν να παραδεχθούν ότι δεν γνωρίζουν). Νιώθουν άβολα να μιλήσουν ή είναι υπερβολικοί ή συνεπείς σε κανόνες. Χρειάζεται να εμπλακούν στις δραστηριότητές των εφήβων (να τους διδάξουν πράγματα), να ενθαρρύνουν τη χρήση σε συγκεκριμένες δραστηριότητες.

Θα πρέπει ο υπολογιστής να είναι σε κοινό γραφείο, όχι στο δωμάτιο, να γίνεται χρήση φίλτρων (πρόσβαση σε sites, περιορισμός χρόνου). Θα πρέπει να τονίσουμε ότι δεν είναι ασφαλές να δίνουμε προσωπικές πληροφορίες, να ενθαρρύνουμε την επικοινωνία (κάποιος σ΄ έκανε να νιώσεις άβολα ή ν΄ ανησυχήσεις;), να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά και να ενημερώσουμε σε θέματα ασφαλείας, ώστε να μπορούν να αμυνθούν.

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν ότι είναι ευάλωτα σε ακατάλληλα άτομα, ακόμα και αν νιώθουν ανίκητα.Είναι απαραίτητο να εκπαιδευτούν, προκειμένου να αναγνωρίζουν και να αποκρούουν πράξεις ακατάλληλων ατόμων και να μάθουν τι να κάνουν και σε ποιόν να μιλήσουν, όταν τους πλησιάσει κάποιος online.Δεν είναι ποτέ καλή ιδέα να γνωρίσουν ένα άτομο που συνομιλούν.Ως παιδιά, πρέπει να χρησιμοποιούν το internet σε ασφαλή μέρη και με ασφαλείς κανόνες.Ως έφηβοι, πρέπει να διδαχθούν γνώση, δεξιότητες και αξίες για να κάνουν αυτόνομα επιλογές.

Πηγή: www.healthview.gr

Σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων

Ο εκφοβισμός μέσω του Internet προκαλεί περισσότερη κατάθλιψη

Σύμφωνα με αμερικανούς ερευνητές, ο εκφοβισμός στον κυβερνοχώρο μπορεί να είναι πιο σκληρός για τα θύματά του από ότι η σωματική επίθεση ή οι βρισιές.

Όπως ανακάλυψε μια ομάδα από το Εθνικό Ινστιτούτο για την Υγεία, οι «κυβερνο-νταήδες» δείχνουν να έχουν χαμηλότερα ποσοστά κατάθλιψης από τα θύματά τους, σε αντίθεση με τους παραδοσιακούς «νταήδες».

Οι Jing Wang, Tonja Nansel και Ronald Iannotti από το National Institute of Child Health and Human Development του Εθνικού Ινστιτούτου για την Υγεία, ανέλυσαν στοιχεία από μια διεθνή έρευνα που πραγματοποιήθηκε το 2005-2006 και περιλάμβανε 4.500 παιδιά προεφηβικής και εφηβικής ηλικίας.

Κλήθηκαν να απαντήσουν ερωτήσεις συγκεκριμένα για αισθήματα κατάθλιψης, ευερεθιστότητας, δυστροπίας και σχετικά με την ικανότητά τους να συγκεντρωθούν. Ακόμη ρωτήθηκαν εάν τους είχαν χτυπήσει, βρίσει, αποκλείσει από κάπου, ή εάν τους είχαν στείλει αρνητικά μηνύματα στον υπολογιστή ή στο κινητό τους, ή εάν είχαν κάνει κάτι τέτοιο οι ίδιοι.

Όπως αναφέρει η ομάδα του Iannotti στο άρθρο τους στο περιοδικό Journal of Adolescent Health, «Σε αντίθεση με τον παραδοσιακό εκφοβισμό που συνήθως περιλαμβάνει κατά-πρόσωπο αντιπαράθεση, τα θύματα εκφοβισμού στον κυβερνοχώρο, δεν μπορούν ούτε να δουν ούτε να αναγνωρίσουν αυτόν που τα παρενοχλεί».

«Συνεπώς, τα κυβερνο-θύματα μπορεί να νιώθουν πιο απομονωμένα, παραβιασμένα ή σε μεγαλύτερη απόγνωση κατά τη διάρκεια της επίθεσης».

Τα άτομα που καταφεύγουν στον εκφοβισμό, σωματικό ή λεκτικό, συνήθως έχουν κατάθλιψη τα ίδια. Ωστόσο, παρόλο που τα επίπεδα κατάθλιψης δεν διέφεραν πολύ ανάμεσα στους νταήδες και τα θύματά τους, η ερευνητική ομάδα βρήκε ότι τα θύματα του εκφοβισμού στον κυβερνοχώρο είχαν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα κατάθλιψης από ότι οι νταήδες συνήθως.

Τα θέματα εκφοβισμού μπορεί να αποτελούν και ζήτημα πολιτικής –βλάπτουν τη μάθηση και μπορεί να μειώσουν το μέσο όρο των βαθμολογιών σε ένα ολόκληρο σχολείο. Τα σχολεία στις ΗΠΑ βρίσκονται υπό τη διαρκή πίεση να ανεβάσουν τις βαθμολογίες τους και να παρουσιάζουν συστηματική βελτίωση.

Πέρσι η ίδια ομάδα ανακάλυψε ότι περισσότεροι από το 20% όλων των αμερικανών εφήβων είχαν δεχθεί σωματικό εκφοβισμό τουλάχιστον μία φορά μέσα στους τελευταίους δύο μήνες, 53% είχαν δεχθεί λεκτικό εκφοβισμό, 51% κοινωνικό εκφοβισμό μέσω του αποκλεισμού ή εξοστρακισμού τους από κάπου, ενώ το 13,6% είχαν δεχθεί εκφοβισμό με ηλεκτρονικά μέσα.

Πηγή:www.healthview.gr

Σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων

Τα ατυχήματα στην Ελλάδα: οι αιτίες

Η ασφάλεια του παιδιού στην Ελλάδα και τον κόσμο, παράγοντες που την υπονομεύουν και που την εξασφαλίζουν.

Τι λένε οι αριθμοί

Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, στις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης 20.000.000 παιδιά πέφτουν θύματα ατυχημάτων κάθε χρόνο.
Το 90% των ατυχημάτων αυτών θα μπορούσε να αποφευχθεί αν είχαν ληφθεί τα απαραίτητα προληπτικά μέτρα.
Το ένα τέταρτο δε των ατυχημάτων αυτών συμβαίνει σε παιδιά ηλικίας κάτω των 4 ετών.

Τι συμβαίνει στην Ελλάδα
Η Ελλάδα συγκαταλέγεται στις πρώτες χώρες, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, στον πίνακα των ατυχημάτων με θύματα τα παιδιά. Ειδικά τα βρέφη κινδυνεύουν περισσότερο από πτώση (40% των ατυχημάτων) και έπειτα από ασφυξία, λόγω εισρόφησης ξένου σώματος ή από το μαξιλάρι. Η έντονη κινητικότητα του μωρού, η κατάκτηση κάθε νέας ικανότητας, η περιέργεια, η διάθεσή του να εξερευνήσει το περιβάλλον του, να δοκιμάσει ό,τι μπορεί να αγγίξει, είναι αφορμές πρόκλησης ατυχημάτων.

Λόγοι που αυξάνουν τον κίνδυνο
Λόγοι που αυξάνουν την πιθανότητα ατυχήματος είναι η πείνα, η κούραση, ο εκνευρισμός, ο θυμός του παιδιού, η επιμονή του να καταφέρει κάτι που ακόμη δεν έχει τη δυνατότητα να κάνει και οι συχνές αλλαγές περιβάλλοντος. Μελέτες αναφέρουν ότι τα ζωηρά και αεικίνητα μωρά είναι περισσότερο επιρρεπή σε ατυχήματα από τα πιο ήρεμα. Επίσης το ενδεχόμενο πρόκλησης ατυχημάτων είναι μεγαλύτερο στα αγόρια από ό,τι στα κορίτσια. Σημαντικό μερίδιο ευθύνης έχουν η κούραση, η υπερένταση, η στενοχώρια ή η κατάθλιψη της μητέρας και η υπερπροστατευτικότητά της που περιορίζει την κίνηση και την ελευθερία έκφρασης του μωρού. Σε αυτά πρέπει να προστεθούν οι πολλές ευθύνες και δουλειές, ιδιαίτερα αν πρόκειται για εργαζόμενη μητέρα, και τα οικογενειακά προβλήματα που προκαλούν συζυγικούς καβγάδες και δημιουργούν στο παιδί αίσθημα ανασφάλειας, που μπορεί να οδηγήσει σε αυτοτραυματισμούς.

Παράγοντες που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο
Παράγοντες που ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο πρόκλησης ατυχημάτων είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση του παιδιού, που απαιτεί γνώσεις, χρόνο και υπομονή, και οι ομαλές οικογενειακέςσχέσεις. Τα ατυχήματα τελικά δεν είναι πάντα ατυχείς στιγμές, δεν είναι η «κακιά ώρα» αλλά ούτε και μοιραία. Συχνά είναι λογικό αποτέλεσμα κάποιας απροσεξίας, παράλειψης ή χαλάρωσης της προσοχής των γονιών, οι οποίοι πρέπει πάντα να επαγρυπνούν.

Πηγή:www.babyspace.gr

τροχαία ατυχήματα

Από την ομιλία του Ιαβέρη στη Ερμούπολη. Διαβάστε το, αξίζει.

(για τους λίγους που δεν γνωρίζουν, ο Ιαβέρης έτρεχε σε αγώνες (Ράλι Ακρόπολης..)

είναι επαγγελματίας οδηγός και έχει ιδρύσει Σχολή Ασφαλούς Οδήγησης)

> 1) Ξέρετε με πόσα χιλιόμετρα έπεσε πάνω στην κολώνα της
> μπασκέτας ο μπασκετμπολίστας Μπόμπαν Γιάνκοβιτς; Ε;
> Με τέσσερα (4) χιλιόμετρα την ώρα. Και έμεινε ανάπηρος,
> παραπληγικός.
> Όταν λοιπόν το παιδί σας στέκεται λυμένο και όρθιο ανάμεσα
> στα δύο μπροστινά καθίσματα και φρενάρετε ή τρακάρετε με
> περισσότερα από 4 χ.α.ω., ξέρετε τί είναι πιθανό να γίνει;
> Και πόσο συχνά πάτε με 4 χ.α.ω.; Και πόσο συχνά ο απέναντί
> σας πάει επίσης με 4 χ.α.ω.;
>
> 2) Όταν ένα ΙΧ κινείται με 50 χ.α.ω. και τρακάρει σε σταθερό
> σημείο (κολώνα) ξέρετε με πόση δύναμη θα σκάσει ο επιβάτης
> που δε φοράει ζώνη στο ταμπλό; Με δύναμη 3 τόνων. Μπορείτε
> εσείς να σηκώσετε 3 τόνους; Ο Πύρρος Δήμας σηκώνει κάπου 240
> κιλά… Είμαστε λοιπόν τόσο ηλίθιοι; Ναι είμαστε. Αλλά αν
> ρωτήσεις γύρω σου, όλοι πιστεύουν ότι ξέρουν να “οδηγάνε”.. Ρε
> δεν πάμε στο διάολο, λέω εγώ .
>
> 3) Όταν οι πίσω επιβάτες δε φοράνε ζώνη ασφαλείας (αλήθεια
> πόσοι από τους πίσω επιβάτες φοράνε ζώνη; ξέρετε με πόση
> δύναμη θα σκάσουν πάνω στους μπροστινούς; Τα ίδια, με 3
> τόνους. Ε, λοιπόν τί νόημα έχει να φοράει ο μπροστινός
> επιβάτης ζώνη ασφαλείας, άμα δε φοράει ο πίσω;
>
> 4) Όταν η μαμά κρατάει το αγγελούδι της στην αγκαλιά,
> καθισμένη στο μπροστινό κάθισμα, ξέρετε με πόση δύναμη θα το
> συνθλίψει πάνω στο ταμπλό, αν γίνει ατύχημα με μόλις 50
> χ.α.ω.; Ε, τώρα πια ξέρετε. Με 3 τόνους. Θα βάζατε το παιδί
> σας να το συνθλίψει ένα φορτηγό 3 τόνων; Όχι; Ε, γιατί το
> κρατάτε στην αγκαλιά; Και μη μου πείτε ότι θα το
> συγκρατήσετε…
>
> 5) Λέει ο Έλληνας που τα ξέρει… όλα: “Άμα δε φοράω κράνος,
> βλέπω καλύτερα και στο κάτω κάτω μόνο τον εαυτό μου βλάπτω”.
> Αλήθεια; Κλαμένος και μυξωμένος, πέρα από αηδία είσαι και
> σκέτη τύφλα. Την τύφλα σου δε βλέπεις. Αλλά ας το δούμε και
> αλλιώς. Αν πηγαίνεις με 80 χ.α.ω και φας τη μέλισσα στη
> μούρη, δεν είναι πιθανό να προκαλέσεις ατύχημα; Και ποιός θα
> φταίει τότε; Βλέπεις λοιπόν που το κράνος δεν είναι μόνο
> “δική σου υπόθεση”;
>
> 6) Έχετε δει κάποιους πιτσιρικάδες με φτιαγμένα παπιά που
> έχουν (για μόδα; δεν ξέρω) ημιφορεμένο το κράνος, δηλ. το
> ακουμπάνε μέχρι το μέτωπο, κάπως σαν την περικεφαλαία του
> Περικλή; Θα το έχετε δει, δε μπορεί. Το ξέρετε ότι είναι
> χειρότερο από το να μη φοράνε καθόλου κράνος; Κι αυτό γιατί
> το ακουμπισμένο σαν περικεφαλαία κράνος σε πιθανή πτώση
> μπορεί να τραυματίσει τον αυχένα και να είναι αυτό η αιτία
> που θα αφήσει τον αναβάτη ανάπηρο. Το ίδιο ισχύει και για
> αυτόν που φοράει μεν το κράνος του αλλά το έχει λυμένο.
> Άμα είσαι λοιπόν τόσο ανόητος και έχεις το κράνος για
> περικεφαλαία ή το έχεις λυμένο, καλύτερα χωρίς κράνος,
> τόνισε ο Ιαβέρης.
>
> 7) Ξέρετε ότι πολλοί γονείς προσπαθούν οι ίδιοι (εν αγνοία
> τους βέβαια) να στείλουν τα παιδιά τους στον τάφο; Δείτε πώς.
> Πραγματικό γεγονός σε ελληνικό νησί.
> Ο γιός συλλαμβάνεται μέσα στη νύχτα με μοτοσυκλέτα μεγάλου
> κυβισμού, χωρίς κράνος και χωρίς δίπλωμα από την αστυνομία.
> Οι αστυνομικοί παίρνουν μέσα στη νύχτα τηλέφωνο στο σπίτι του
> νεαρού και ειδοποιούν τους γονείς του. Το επόμενο πρωί
> πέφτουν από τον πατέρα τηλεφωνιές σε “παράγοντες” του τόπου
> και η κλήση σβήνεται και το θέμα είναι “λήξαν”. Είναι όμως;
> Σε λίγο καιρό ο νεαρός σκοτώνεται με τη μηχανή χωρίς να
> φοράει κράνος. Τί έκανε ο πατέρας; Έδωσε το χείριστο
> παράδειγμα στο γιό του. Με τη στάση του τού είπε: “Δεν είναι
> κακό να οδηγούμε ενάντια στον ΚΟΚ, αρκεί να είμαστε σε θέση
> να μην τρώμε πρόστιμο και ποινές”. Όταν ο πατέρας επιδεικνύει
> τη … δύναμή του σβήνοντας την κλήση του γιού που οδηγεί
> χωρίς δίπλωμα, του “δείχνει” με ποιόν τρόπο πρέπει να
> πορεύεται στη ζωή. Γλύφοντας, παρακαλώντας και κοροϊδεύοντας
> τον ίδιο σου τον εαυτό και τους άλλους. Η παιδεία, επέμεινε ο
> Ιαβέρης, αποκτάται μέσα από το σπίτι. Το παράδειγμα των γονιών
> είναι το πιο ισχυρό παράδειγμα. Αλλά οι περισσότεροι γονείς
> είναι οι ίδιοι κάκιστα παραδείγματα.
>
> 8) Τί είναι για την ελληνική πολιτεία πιο κακό; Το να
> αποπειραθείς να κλέψεις λεφτά από μία τράπεζα ή το να
> αποπειραθείς να δολοφονήσεις κάποιον;
> Ε, λοιπόν πιο κακό είναι το πρώτο. Δείτε γιατί:
> -Άμα σε πιάσουν να κλέβεις μια τράπεζα, θα πας κατηγορούμενος
> στα ποινικά δικαστήρια.
> -Άμα περάσεις με κόκκινο (άρα στην ουσία άμα αποπειραθείς να
> σκοτώσεις κάποιον άλλο που περνάει με πράσινο) πληρώνεις
> πρόστιμο 700 ευρώ. Κι άμα “τα έχεις τα φράγκα” και πληρώσεις
> μέσα σε 10 μέρες, σου κάνουν ΕΚΠΤΩΣΗ 50% και πληρώνεις
> 350 ευρώ.
> Άμα πας να κλέψεις λοιπόν, πας φυλακή. Άμα πας να σκοτώσεις,
> πληρώνεις και με έκπτωση.
> Μη γελάτε, εμάς αφορούν αυτά.
>
> 9) Αλλά η ελληνική πολιτεία έχει μακρά θητεία στην υποκρισία.
> Τη μέρα που ψηφιζόταν ο νέος ΚΟΚ, ένα κανάλι την είχε στήσει
> στην είσοδο του γκαράζ της Βουλής. Σχεδόν κανένας βουλευτής
> δε φορούσε ζώνη…..
> Και πήγαιναν να ψηφίζουν για να πάει το πρόστιμο για τη ζώνη
> στα 350 ευρώ!
> Με έκπτωση 50%, αν πληρώσεις σε 10 μέρες, βεβαίως….
>
> 10) Να πάμε και στην Ελληνική Αστυνομία;
> Πόσες φορές έχετε δει αστυνομικό να φοράει ζώνη ασφαλείας
> στο περιπολικό; Μάλλον ποτέ ή σπάνια.
> Δηλ. αυτός που σου δίνει πρόστιμο για μη χρήση ζώνης είναι ο
> ίδιος παράνομος. Τί να λέμε τώρα;
>
> 11) Ας δούμε όμως και το θέμα της συνήθειας. Κάθε μέρα
> σκοτώνονται περίπου 3 άνθρωποι από τροχαίο. Πλήρης απάθεια.
> Το θεωρούμε σαν κάτι φυσικό.
> Όταν όμως σκοτώθηκαν 21 παιδιά στα Τέμπη, όλοι μιλούσαν για
> “εθνική τραγωδία”. Μα αφού σε 7 μέρες θα έχουμε πάλι
> συμπληρώσει άλλους 21 νεκρούς σε τροχαία! Κάθε εβδομάδα 21
> άνθρωποι (νέοι ως επί το πλείστον) σκοτώνονται στους δρόμους.
> Αλλά είπαμε, το έχουμε ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ. Μόνο άμα είναι μαζεμένοι
> σε ένα τροχαίο 21 νεκροί ιδρώνει λίγο τ’ αυτί μας. Αλλιώς,
> χεστήκαμε.
>
> 12) Αλλά ας το πάμε και παραπέρα. Πόσοι κάηκαν στις φωτιές
> της Πελοποννήσου το 2007; 80 άνθρωποι. Και πάλι ο κοιμισμένος
> στον καναπέ του Έλλην, ξύπνησε από το μόνιμο λήθαργό του και
> μίλησε για “εθνική τραγωδία”. Οι 2.500 νεκροί κάθε χρόνο στα
> τροχαία τί είναι; Έχει διαφορά ένας άνθρωπος που καίγεται από
> έναν που σκοτώνεται σε τροχαίο; Για πείτε μου;
>
> Και κλείνει την κουβέντα στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου της
> Ερμούπολης ο Ιαβέρης, ζητώντας να μη χειροκροτήσουμε (γιατί
> τα χάλια μας δε θέλουν και χειροκρότημα) και ανακοινώνοντάς
> μας ένα ουσιαστικό και βαρύ σα σίδερο “Καληνύχτα σας”.

Πηγή:athang2005.blogspot.com/2009/05/blog-post_18.html

σύλλογος τροχαίων ατυχημάτων